Retoriek, opruiming en 'n bier in die vooruitsig

2012-01-03 18h45

Dis effektief die voorlaaste dag van ons reis. Ons behoort teen more etenstyd op St Maarten te wees. Dis nou middagete. Ons het vandag heel voorspoedig geseil en het so 7 knope gehandhaaf. Vanaand was ons laaste aandete aan boord. Van more af eet ons aan wal. Hamburgers en so aan.

Ek het sleg geslaap deur die nag. Deels oor die opgewondenheid oor die einde van die reis en deels oor Carol se vraag. Wat maak jy in 'n shack?

Eerste bier op St Maarten

Die vraag is belaai met onkunde, beide oor woordeskat en taalgebruik en ook oor hoe so 'n gehuggie nou lyk. Op Tobago is dit 'n eenvoudige betonstruktuur met 'n geriffelde sinkplaat-dak. In Suid Afrika sal dit as 'n hop-huis bekend staan, maar dis nie 'n huis nie. Hierdie gebou op Tobago staan aan die strand se kant van die kuspad en huisves die wassery en die internet-kafee. Maar probeer dit vir 'n eng Suid Afrikaner verduidelik. Dis 'n moedelose taak. En dan: “Wat maak jy daar?” 'n Vraag vol beskuldiging. Meer as 'n vraag. Retoriek miskien?

'n Wrang en wrede terugkeer na die sogenaamde beskawing. Ek verstaan nou hoe beide Joshua Slocum en Gilbert Goor gevoel het na hulle onderskeie alleenvaarte om die wereld. 'n Raps meer as 'n eeu uitmekaar. Slocum in 1895 en Goor in 2003. Die tegnologieë het werelde verskil, maar die ervarings was soortgelyk. Slocum moes aan Paul Kruger en sy mense verduidelik dat die aarde rond is, nie plat nie. 'n Waardering van die persoonlike vryheid tydens die reis, dan, in Gilbert Goor se woorde, die tronkdeur wat agter jou toeklap. Ek begin dit reeds te voel aan my gemoed en die 'n reis was maar net ses weke.

Ons aandete aan boord was hoenderkerrie met olielensies (dal) en klappermelk. Dis 'n verruklike dis en heel vullend met die olielensies wat fynkook. Jy week 'n koppie olielensies in kookwater en voeg dit by die kerrie en laat dit prut. Ek het dit bedien met gewone rys.

Nog  eerste bier

Ons het vandag al die oorskietkos weggegooi. Dis nou die bietjies wat telkens oorbly in die verpakking, soos pasta en so aan. Ons het ook die wok weggegooi. Dis half hartseer, want ons het lekker kos uit hom geëet. Renier het ook die sout- en pepermeulens oorboord gegooi. Hulle het 'n hengse steurende geraaas in die kas gemaak soos hulle rondrol.

More is die groot opruimdag, want by St Maarten kry ons die boot se uitrusting. Opblaasboot, buiteboord-enjin, kajakke, breekgoed, messegoed, kombuistoerusting en ook die linne en komberse vir die boot. Klaarblyklik 'n hengse klomp goed. Dan ook moet die boot silwerskoon gemaak en blink gepoets word vir die aflewering by Tortola. Dit klink woes, maar ek vermoed dis makliker as om 'n helikopter te oorhandig. Ons het nou vir ses weke geleef op toegeplakte tafels en werkoppervlaktes en toegedraaide stoffering. More kom dit alles af, dan is dit so 'n bietjie sleurwerk. Deel van die ervaring en min te betale vir die ervaring op die reis.


Mens kan agterkom dis die einde van reis. My joernaalinskrywings word korter soos die afwagting groter word. Die werk om die boot te seil is egter nog lank nie verby nie. Ons kom al meer ander skeepsverkeer teë hoe nader ons aan St Maarten kom. Groot “cruise liners,” vakansieskepe met duisende mense aan boord. Gelukkig is hulle ook nogal paraat met hulle seemanskap en hou ver van ons verby. Dis die kleiner vragskepe en vissersbote wat 'n gevaar inhou vir die seiljagvaarder. Van hulle hou nie behoorlike brug-wagdienste by nie, of steur hulle gewoon nie aan jou nie. Antwoord nie eers die radio nie. 

So, dit is dan die paraatheidsvereiste van die oomblik. Koes vir onverskillige skeepvaart.


Ek het maar opgehou met die sekstant-navigasie. Met die groot opruimingswerk is dit ieder geval ietwat in die pad. En more is ons in elk geval tussen sigbare eilande waar ons kusnavigasie-tegnieke gebruik eerder as die sekstant. Ek het darem 'n foto geneem van een van die meer akkurate plotte wat ek gemaak het. Dis bestem vir 'n spogtery op my Facebook-muur. Ek vermoed dit sal 'n paar koppe laat draai onder die ingeligtes.

Ek sien ook uit na 'n ordentlike stortbad en 'n behoorlike haarkapper-besoek. Skeer my baard en maak my hare weer mooi kort en netjies. En dan, nie die minste nie, 'n gesprek met Carol. Dit sal noodwendig deur Google chat moet wees want die Skype op my rekenaar werk nie. Ek sal moet uitvind hoe om sulke goed self reg te maak want ek is nie altyd meer naby Ewald om sy hulp te kry nie.
Verder sal ek hopelik 'n idee kan kry van wanneer die volgende yachtmaster-kursus begin. Dan kan ek die res van my lewe begin agtermekaar kry.



Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12