Onweer, higiene en ander vooruitsigte

2011-12-28 18h40
Ons seil nou lekker teen so knap meer as sewe knope. Heeldag al, inderdaad. Met die wind netjies op die stuurboordsy Wat dit nogal onaangenaam maak.

Mooiweerskrif

So elke nou en dan slaan 'n kort deining die boot op sy kant, dan bokspring die hele boot na 'n kant toe, hel oor en gooi al die los goed van die tafel en ander werk-oppervlaktes af. Daar was 'n slag 'n paar stukke skottelgoed op die dek tesame met die ketel, Die ketel het 'n ekstra duik opgedoen en gelukkig is daar nie merke op die vloer of teen die kaste nie.

Minder mooiweerskrif

Een slag, 'n ruk later, toe alles weer op hulle plekke is, slaan 'n groterige golf die boot dat daar groen water en skuim oor die dak kom en ons natreën in die salon deur die oop luike. Die manne moes maar baie gou hulle rekenaars droog maak van die soutwater. Ek darem net 'n boek.

Dis nou naby die einde van die reis en die koskaste begin leeg raak. Nou begin die rerige kreatiewe resepte en mengsels. Dis darem nie eklekties nie want ons het nog genoeg blikke tamaties en 'n paar blikke sampioene oor, asook gevriesde roerbraai-groente, vis en vleis. Daar is ook 'n paar blikke klappermelk en olielensies oor, dus kan ek 'n lekker Thai-styl hoenderkerrie maak. Eintlik 'n fusion-dis, want dit sal 'n mengsel van Indiese en Thai-style wees. Ons sal maar sien of die mengsel werk. Anders maak ek net 'n Thai-styl hoenderkerrie met die roerbraai-groente en klappermelk, bedien op rys gegarneer met bruin lensies.

Sover wen die olielensies en klappermelk weergawe. Dan net met bruin rys. Ek het nog nie 'n hoenderkerrie gemaak vandat ons op die reis vertrek het nie.

Onweergekrap

Die gesprekke aan boord raak baie interessant. Almal van ons is besig om na ons onderskeie toekomsplanne te kyk en hulle af te stof. Selfs 'n paar sake-idees sien die lig, veral vir my. Dis duidelik dat die ander manne my ervaar as volwasse genoeg om redelik maklik 'n pos te kry in die boothuur-vakansie bedryf. Ek sal bietjie die kat uit die boom kyk wanneer ons in St Maarten en Tortola vertoef.

Ons het almal maer geword. Die ander twee het begin skeer, nou is ek die enigste bebaarde persoon aan boord. Die maer word tref ons almal daarin dat ons broeke begin afval. Dis as gevolg van kontinue maagspieroefening wat jy kry, selfs al sit jy. Ek moet myself hier teen die tafel inwig om stil genoeg te kan sit om te skryf. Mens kan dit waarskynlik aan my handskrif ook agterkom.

Ten spyte van die omgekrapte see is dit 'n romantiese aand, miskien liewer idillies. Romanties verwys na iets Romeins. Daar is cumulo-cirrus wolke in die lug. Dis sulke hoë strepies-wolke, maar hierdies lyk soos strepies watte. Dan is daar ook laer cumulus wolke. Voorbode van stormweer, nogal. En die maan skyn so tussen dit alles deur met so silwer lig. Daar is ook so waas om die maan. Alles baie mooi, maar dit beteken die weer is aan die verander. Sover ons weet is daar darem nie 'n orkaan aan die ontwikkel nie. Die boeke sê dit is alles tekens van 'n warm front wat reën bring. Wel, dit kan kan so wees want die lug is baie vogtig, dis woes warm en die barometer staan op 1000 hektopaskal, instede van 1013hPa. Bietjie erg laag.
Maar dis immers die trope en mens verwag baie reën. Alhoewel, dis nou amptelik winter hier want ons is noord van die ewenaar en die son is nog naby die Steenbok-skeerkring. Die Steenbok-skeerkring gaan so amper deur Polokwane, as jy wil.

Mens wonder regtig hoe hierdie area op seisoene besluit. In Nigerië, waar ek was, in die suide, is Oktober en November die droë maande as gevolg van die Harmattan, 'n droë wind wat stof uit die Sahara en halfpad oor die atlantiese oseaan ook waai. Die Nigeriërs het toe maar besluit op Oktober en November as hulle amptlike winter. Dan dra hulle 'n wollerige kadot en warm klere om te kompenseer vir die “koelte” van net 32 grade in die dag!

Ons het ook ander skeepsverkeer in die omgewing, die eerste keer in twee dae. Mens moet dit maar mooi dophou, dat jy ontwykende stappe kan neem om 'n botsing te vermy. Net soos die mense om jou, nogal.
Ons het nie een meningsverskil gehad met 'n uiting van agressie nie. Vir my is dit iets besonders. Ek vermoed die kompetisie-element in die kaartspelery dien daardie doel, asmede die draakstekery. Verder eet ons ordentlik en die moreel is op 'n hoë vlak. Gekultiveerd, selfs. Ons luister tans nog na kersmusiek, maar ek begin reeds verlang na die arias. Dis nogal strelend so saam met die geruis van die water.

Ons het al drie vandag 'n stortbad geneem in 'n squall. Die reën was egter van korte duur en ons moes die seep afspoel met die buite-stort. Maar die hoop beskaam nie dat ons 'n lang genoeg squall sal kry om behoorlik te stort nie. En almal stort buite met 'n swembroek aan.

Dis veel anders as op staptoere waar die mense 'n lekker skinny-dip gevat het, gepaardgaande met 'n groot gegiggel. Dit sal interessant wees om dit te ervaar op 'n boot met 'n gemengde bemanning. Niks lelik of seksueel eksplisiet nie, net mense met wedersydse vertroue wat in die openbaar staan en hulle liggame reinig. Hierdie boot het nogal heelwat privaatheid, met elkeen wat sy eie badkamer het. Dis nie so op alle bote nie. Ek vermoed daar kan makliker konflik kom op daardie bote wat minder privaatheid het. Dit moet noodwendig 'n groter spanning tussen die mense veroorsaak. Iets om in gedagte te hou wanneer mens in bevel is van 'n boot. Deel van die mense-betuur, sou ek reken.

My voete se velle kom af van die voetsole. Dit begin ongemaklik raak, want dis nou rou. Ek smeer room en 'n anti-fungus middel, maar ek vermoed dis die voortdurende nat voete en soutwater se skuld ook. Ek wens al ek kan 'n paar keer op 'n sand-strand gaan loop, dat die droë sand die los velle kan afskuur en my voete kan masseer. Dis darem nou nie meer lank nie, dan is ons by St Maarten. Ek sal daar ook skeergoed, 'n behoorlike haarsny en skeer kry by 'n barbier. Dan kan ek weer soos 'n mens voel. Carol sal my selfs kan herken!


Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12