Alleentyd en 'n rowwe see

2011-12-29 21h00



Dis vanaand effektief ons derde laaste nag ter see, soos die Here wil en die weer toelaat. Ons het voorspoedig geseil die afgelope paar dae en het goeie wind gehad daarvoor. Ons het 171 seemyle afgelê in die etmaal tot twaalfuur vanmiddag. Dit is een van die top vyf dae se afstande.

Op die oomblik is die seile opgerol en ons motor. Die wind is tans heel dwars op ons rigting en die deining vang ons baie sleg. Die wind is ook rukkerig en kom in vlae. Dit maak die boot bokspring. Letterlik. Ons het vroeër vanaand so slag of wat 'n meter of so in die lug gespring. Die boot buig en kraak onheilspellend en Renier het dit gerade geag om liewer die enjins te gebruik terwyl die toestande voortduur.

Die seetoestand van so twee tot drie meter maak die water oor die boot spoel, so al die luike is dig toe. Nou is die ventilasie weg uit die kajuite en dit voel soos 'n sauna in my bed. Jy lê in 'n plas sweet. Dan kom 'n mens agter hoe warm dit eintlik is. Dis natuurlik lekker aangenaam koel buite, maar jy is sommer gou papnat gespat. Dis lekker net tot op 'n punt, die idilliese maan ten spyt.

Die maan laat mens verlang na die dae voor jou gesinsverantwoordelikhede, waar jy en jou geliefde 'n aand of so kon deurbring met julle drome. Dis asof die maan en die naghemel my uitnooi om dit weer te besoek, daardie paaie deur my hart en my drome. Die geleentheid is definitief daar en nou moet 'n mens dit gebruik terwyl jy nog kan. Jy weet nie wat vir jou voorlê nie. Buitendien, jou geluk lê in wat jy met jou vermoë en jou geleenthede doen.

Nou ja, wanneer ons in St Maarten aankom hou ons op met kook aan boord. Dan is dit skoonmaak en voorberei vir oorhandiging. Daar is darem nog 'n geleentheid of wat vir ontspanning in die volgende week. Dis nou met die naweek en die nuwejaarsvieringe wanneer die kantore basies gesluit is.

Ek sit vandag en nabetragting hou, toe kom ek agter presies hoeveel ek nou al geskryf het. Dis amper die helfte van die boek. En ek het nog nie begin om die navigasie-inligting vir die reisbeplanning in te skryf nie. Ook nie die kontak-details van die onderskeie owerhede en marinas nie. Nog 'n ruim 30% van hierdie joernaal word opgeneem deur my navigasie-oefeninge se berekeninge. Dié skryf ek darem in die dag. Die joernaal is 'n ding van die nag, wanneer ek alleentyd het en die gedagtes kan vloei.

Ek sal seker die boek volgeskryf hê teen die tyd wat ek klaar is met my Yachtmaster-kursus en eksamen. Dan sal ek die boek afsluit en 'n nuwe ene begin. Miskien maak hierdie joernaal 'n goeie blog, ek sal bietjie navorsing doen. Sê nou maar ek kan 'n geldjie daaruit verdien! Dit sal baie handig te pas kom.

Ons het vanaand vir die laaste keer vis geëet. More eet ons vark en aartappelskyfies en op oujaar eet ons 'n hoenderkerrie met klapperroom. Vir oulaas. Dan is dit winkelkos en drank. Ek sien uit na bier of twee, gevolg deur 'n lekker whisky. Perdalks kan ons weer lekker kuier aan boord. Ons sal landkrag hê, dan kan ons die lugversorger gebruik. Dit klink na 'n gawe lewenstyl.

Ek hoop die internet-toegang is in werking. Renier reken daar was al 'n probleem op 'n vorige besoek. Dan is toegang nie maklik nie en mens moet rondvra. Ons hoop maar vir die beste.

Ons almal aan boord begin die einde van die reis aanvoel. Ek vermoed met meer as 'n tikkie nostalgie. Hoewel ek ook dink die ander manne sal dit maar half teësinning erken. Die macho-ding, “cowboys don't cry,” jy weet. En Drikus se gay-geit ten spyt. Ek sal hierdie twee mense vir 'n lang tyd onthou as goeie vriende en kollegas. Daar was, en steeds is, 'n groot sinergie tussen ons, ten spyte van wyd-uiteenlopende lewensbeskouings en groot ouderdomsverskille.

'n Mens vra jouself af, as 'n toets van die verhouding, of jy weer so iets sal aanpak en meemaak saam met hierdie mense. En, na ses weke van lief en leed deel en in mekaar se sakke lewe, is die antwoord definitief ja.

En ons paaie sal redelik gereeld kruis, al sal dit waarskynlik met lang tussenposes wees. Die lang tussenposes synde die tye ter see van al die betrokke partye.

Ek lag ek loop Alistair en Bruce weer hier iewers raak. Dit kan nogal 'n redelike reunie afgee! Nogal so ver in die vreemde ook. En nuwe vriende en kennisse, sakemense. Ek sal maar hierdie boek moet byhou, lyk dit my.

Die gees van die Yachtmaster-kursus en die vooruitsigte van 'n volgende loopbaan begin my nou beetpak. Ek voel weer soos na universiteit, daar is nou deure wat oopgaan. En hierdie slag is ek reg opgestel, met die regte profiel.

Authored by Johan Zietsman

Last updated on 2013-05-09