Visse en meditasies

2011-12-25 00h10
Kersfees 2011. Hoe het die jaar ten einde gesnel! Hier sit ek êrens op die diep blou see in tropiese hitte wat skrik vir niks. Gelukkig is dit nou nag, en sit mens nie in ‘n plas sweet nie.

Hierdie jaar was vir my baie erg met Werner se oorlye en die gepaardgaande trauma. Dis heelwat vererger deur die trek en die operasie op die knie, met die oor-en-weer vliegery en die uitmekaar wees.

Aan die positiewe kant is daar die aflossing van al die skuld en die ding van aftrede. Die vryheid is ongelooflik lekker. Deel daarvan stel my in staat om my drome te kan nastreef, wat my hier op die boot het.

Ons reis is nou amptelik op enkelsyfers dae vir die restant. Tans is ons nog by die Brasiliaanse kus en wel regoor die Amasone-rivier se monding. Dis omtrent ‘n drie-dag-reis om die monding verby te steek. Maar nou is elke dag nog ‘n mylpaal om af te tel.

Al hierdie is natuurlik soveel stories vir die vaak vir die leek. Die enigste manier hoe ons weet waar ons is, is die GPS en my sekstant en plotte. En selfs die plotte wat ek maak is net ‘n paar strepies op die papier. Daar is geen ander detail op die papier as die lengte- en breedtegrade wat ek teken en name gee, en die strepies en kruisies van ons vordering nie. Die skaal is te klein. Dus, op ‘n manier, as jy nie die strepies en syfers op die papier kan verwys na ‘n groot skaal nie, lyk dit steeds soos die prentjie buite die boot. Blou water reg rondom jou. Jy sal smaak die land het van die aardbol af verdwyn.

Nou begin die Polinesërs se benadering sin maak. Hulle reken die navigator trek die land op uit die see uit. Vir die beeld wat mens sien soos jy naderkom is dit waarskynlik ‘n geldige perspektief. Ons is nou al meer as ‘n maand op die see en het nog net St Helena eiland gesien. Darem ook al ‘n paar skepe. So waar is die land dan? Versink in die see. Die perspektief is so goed soos kan kom.

Vandag, of liewer gister, se opwinding moet die visse wees. Ek het ‘n kunsaas verloor met ‘n vis wat gebyt het. Kort daarna vang ons toe ‘n Dorado op die visstok. Ek het ‘n beurt gekry om die vis te bewerk en was nog besig daarmee toe ons nog twee visse vang. Dié slag was dit baba tunas, een met strepies en een geelvin tuna. Daar was ‘n hatch van vlieënde vissies, en tussen die voëls en roofvis was daar ‘n groot fees. Die dolfyne het selfs meegedoen.

Dit was my beurt om te kook en ek het tamatiebredie met beesvleisblokkies gemaak. Ek het ‘n halwe ui en ‘n kwart soetrissie gebruik uit kosbare voorraad wat kleiner is as die dae wat oorbly. Die bredie het ek voorgesit met bruin rys. Die het groot byval gevind. Renier het selfs ‘n bottel crème soda gaskoeldrank oopgemaak. Ons het almal gesmul. Vir die kersmaal is die Drikus se beurt. Ons gaan hoender kry in ‘n soet-en-suur sous. Klink lekker. Hy en Renier het uitgeruil met die kosmaak wat Renier reken hy kan nie goed genoeg kook om ‘n kersete uit te draai nie. Ons sal die hoofete vir middagete hê, nie aandete soos gewoonlik nie. Ek sien uit daarna.

Ek het vandag klaargemaak met Slave Species of God. Dis ‘n baie interessante boek en mens kyk na die bybel en ander ‘heilige’ geskifte uit ‘n heel ander perspektief. Jou beskouing van vvv’s word ook beïnvloed. Die volgende boek wat ek lees sal sommer net ‘n storieboek wees. Ek sal ook so tentatief kyk na die seilvaart handboek wat Drikus vir my gegee het. Dit dek die sillabus vir die Yachtmaster kwalifikasie.
Ek hoop van harte dat my koplamp se batterye hou, anders gaan ek sukkel in die nag, so met my flits in die een hand.

Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12