Toekomsplanne in 'n squall

2011-12-26 21h00
En nou is dit ‘n dag later. ‘n Dag nader aan ons bestemming. Die afstand wat oorbly is nou drie syfers, nie meer vier nie. En vandag was Maandag. Ons vooruitskatting is nou om volgende Maandag in St Maarten te wees.

Die dag was redelik stil en rustig. Ons is in ‘n seestroom wat ons meesleur teen so raps meer as twee knope. Ons het ‘n lekker wind gehad heeldag lank en ons effektiewe spoed was oor sewe knope.

Alles rustig tot vyf minute gelede. Toe slaan ‘n squall ons en ek moes seil inrol vir die vale. Die wind was sterk genoeg dat die boot, sonder enige seile, gemaklik nege knope spoed gehou het. En ek sit hier in die salon in ‘n plas sweet van die inspanning. Ons motor nou tot die weer bietjie bedaar het. Tussen die boot wat rondspring in die weer en my uitasemgeit het my handskrif ook sommer verval na oer-hierogliewe.
‘n Mens kan agterkom aan die geselskap aan boord dat almal nou uitsien daarna om weer land te sien. Renier het kontak gemaak met ‘n vriend wat ook aflewerings doen en dié het tekenne gegee dat daar aflewerings is na Australië. Die vangslag is dat mens verkeerd-om na Australië seil. Deur die Panama-kanaal, via die Galapagos-argipel en Tahiti. Die rede is blykbaar, dat hierdie bote nie sterk genoeg is om die ‘roaring forties’ deur te maak op die roete oor die Indiese Oseaan nie. Dit beteken ‘n reis van vyf maande.
Daar was ‘n eenparige nee van hierdie boot af.

Ons is almal vandag effens tam na gister se verandering in die roetine met die Kersmaal op die middagete instede van die gebruiklike aandete. Ons het die middag baie rustig deurgebring en niemand was juis lus vir kos gisteraand nie. Toe kom die squall ook nog, wat veral my energie getap het. Vanaand gaan dit darem beter nadat ek deur die middag en na aandete ‘n uiltjie kon knip.

Maar ek dink die tamheid is nie die rede vir die rigting van die gesprekke nie. Die verdere nuus was dat daar eers weer in aanstaande Maart aanstaande jaar aflewerings na Sentraal Amerika en die Karibiese Eilande sal wees. Die ander twee manne dink om ‘n vakansie uit te pak. Ek beplan om my kwalifikasies tot by Yachtmaster Ocean te voltooi. Ons almal kyk ook diep in ons eie sake en wonder wat die toekoms verder inhou.

Vir my is dit ‘n nuwe ervaring, want vir die eerste keer in my lewe is ek regtig vry om besluite oor my lewe te kan maak. Tot onlangs toe het ek nog vir Mammon gedien en was sy slaaf. Nou is dit anders en ek kyk met totale nuwe oë na die lewe. Op die rype ouderdom van sewe en vyftig jaar, nogal. Ek het al ‘n paar keer op hierdie reis so in die stilligheid gewonder hoekom ek so lank geneem het om die besluit te maak. Ek vermoed dis die juk van finansiële slawerny wat net te groot en swaar is.

En mens het nie al die aardse besittings, veral statussimbole, nodig om gelukkig te wees nie. Soos dit nou met my gaan sal ek waarskynlik ophou belasting betaal omdat ek gewoon te min verdien in rande. Ook omdat ek nie lank genoeg in my land is om te kwalifiseer nie. Ek bid dat dit laasgenoemde is. Maar dis steeds die toekoms. Ons bepaal nie volledig ons eie toekoms nie.

Van aardse besittings en statussimbole gepraat, myne is beide besig om te kwyn. ‘n Vriend en kollega het onlangs opgemerk date ek selfs nie my eie boot sal besit nie. Hy het gereken ek is bestem om ander mense se bote te seil. Soos dit nou lyk is hy in die kol. Die man se geloof is sterker as myne en ek het nogal op hom gesteun vir geestelike ondersteuning in my laaste dae by Denel. My skeepsmaats reken ook dat ek op die regte pad is met my tweede loopbaan en die pad wat ek loop. Komende van hulle laat dit my goed voel, heel positief vir die toekoms.

En ek loop een tree op ‘n slag en vat elke dag soos hy kom. Daar is ‘n duidelike rigting vir my vir die volgende twee maande. Ek loop hierdie pad tegemoet met volle vertroue.


Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12