Nav lesse vir die skipper

2011-12-23 03h15
Dis toe nie my beurt vir kook op Kersfees nie, maar wel Renier s'n. Wys jou hoe verloor ‘n mens tred met tyd, so met die skofte wat aanskuif en so aan. Die algemene idee met die Kersete is dat ons ‘n groot middagmaal sal eet, dan braaibroodjies die aand, of miskien ‘n slaai. Ons moet ‘n dis maak vir die hoofete wat by die droë sjampanje pas! Nogal.

Ons is nou besig om die mond van die Amasone rivier te benader. Daar is so ‘n groot inham in die kus, ter waarde van so twee, drie dae se seil. Die Amasone mond uit in hierdie inham. Die boot seil baie lekker al vir die afgelope drie, vier dae. Ons moet al die opwekker gebruik om die batterye gelaai te hou want die enjins loop glad nie. Die wind is nou uit die ooste en ons kry deinings van die kant af, effens skuins. Dit maak dat die boot nogal bokspring en baie raas.

Amasone delta sonsondergang

Gister was daar ‘n bietjie opwinding. Amper. ‘n Skip wat ‘n lang kabel van 6 seemyle sleep, het geroep na ‘n seilvaartuig. Dis nou op die radio. Hy het seker vyftien minute of langer geroep en selfs die seilvaartuig van belang se posisie gegee. Die seilboot was blykbaar op pad om oor die kabel te seil en hulle het gevra dat die seiljag van koers verander. Dit was lank en ons het naderhand gedink hy praat met ons, want die gegewe posisie was naby ons, so vyftien myl weg. Ons het selfs naderhand van koers verander, toe reageer die gewraakte vaartuig eers. Al hierdie het onder die horison gebeur en die hele petalje het hom oor die radio afgespeel. Ons eie stukkie opwinding vir die dag.

Vandag is weer wasdag want dis Vrydag. Langnaweek in Suid Afrika, maar normale roetine aan boord. Niks kunsaas gister uitgesit nie, ons seil te lekker en maak tyd op teen ons schedule. Dit gee ons ‘n ekstra rusdag by St Maarten of by Barbados. Daar is so 1800- odd seemyl oor op die reis. Dis twaalf dae.

Mens kan aan die koskas en die yskas sien dat die reis einde se kant toe staan. Ons is op die laaste pak beskuit en daar is nou nie meer ‘n stapel maalvleisporsies oor nie. Ek is bekommerd oor die sout, dit lyk min. Ek kook maar met sojasous sodat ek nie sout hoef te gebruik nie. Ons het baie aartappels oor, so ek beplan ‘n kerrie aartappelslaai. Ek sal miskien so halwe ui gebruik, maar ek dink die uie is amper op. Ek wonder wat kan ‘n mens nog met aartappels doen? Miskien moet ek more chilli con carne maak met kapok-aartappels. Jy kook die aartappels in seewater, dan het jy nie sout nodig nie. Dis gou om te maak. Anders weer ‘n tamatiebredie met sampioene. Dit kan ook werk. Ons het op die eerste aand van ons reis laas tamatie-bredie geëet en daar is nog baie blikke tamatie oor.

Ek sal weer seewater so bietjie-bietjie by disse gooi om die sout genoeg te kry. Die water kan mos maar wegkook.

Hmmm, gawe idee!

Ek is nou maer genoeg day my kozzie vanself afval. Ek sal maar die ander dra tot ek ‘n gordel kan bewimpel. Die maerword is minder as wat ek verwag het. Daar loop stories rond wat te kenne gee dat mense uitgeteer lyk na so ‘n Atlantiese kruising soos hierdie. Miskien lê die ding daarin dat ons relatief gemaklik lewe en ons eet ordentlik. Nie boeliebief met tamatie- en uie- smoor nie. Die hemele behoed ons.
Ek kom wel agter dat my bene begin styf voel. Sal maar begin strek oefeninge doen soos wat die see toestande dit toelaat. So semi yoga en pilates verbastering. Ten minste sal my kern spiere goed werk. Ek buig my knieë gereeld, want ons loop nie juis rond nie, dus kry jou bene beduidend minder oefening as op land.

Daar was so pas ‘n sms van Carol af. Dis nogal lekker, so terwyl ek ‘n stukkie alleentyd het. Maar ek glo dat sy nie besef daar is reeds vyf ure verskil tussen ons en haar nie. En eersdaags nog ‘n uur.

Ek prober my bes om mooi te skryf dat ek self dit later kan lees, maar die boot spring so rond dat ek my hele arm op die tafel moet druk anders trek ek ‘n streep oor die papier.

Drikus en ek het gister begin met sterrenavigasie-klasse vir Renier. Dis nogal ‘n missie want ek loop een rigting en die boek verduidelik dit anders. Drikus reken dis beter om die boek se werkswyse te volg, dan konformeer mens met die groter gemeenskap. Dis nog ‘n aanduiding van die alternatiewe denkwyse wat ek het. Drikus en ek het dit bespreek en ek het besluit om terug te staan, anders gaan ons vir Renier heeltemal deurmekaar maak. Die storie van my lewe.

Dis ‘n meulsteen om mens se nek om beduidend meer vlug van begrip te wees as die omgewing. Ek moet maar steeds leer om dit te verwerk. En verlang al na kontak met die Mensa-mense. Daar is ‘n paar lede in die Kaap wat ek nog kan onthou. Dit sal lekker wees om weer kontak te maak.

Ek wonder hoe lyk Shamrock nou. Roux het berig dat die enjins en prop nou herstel is en dat die werk aa die kajuit omtrent voltooi is. Dit was 5 Desember. Ek wonder of Roux-hulle nou vakansie hou op die boot. Ek hoop so, die boot kort so ‘n versie revamp, dan is dit ‘n lekker boot. Dis tans ‘n lekker boot om in te kuier, nog nie noodwendig gereed vir ‘n lang reis nie. Maar ‘n mens kan lekker Port Owen en Langebaan toe seil, dis ‘n twee-dag seil. ‘n Oornag trippie. Dit kan interessant raak met min mense aan boord omdat die boot nie ‘n stuuroutomaat het nie. Iemand moet deurentyd die boot stuur. Hierdie seereis van ons sou nou uitmergelend gewees het sonder die stuuroutomaat.

Tegnologie is ‘n wonderlike hulpmiddel, maar dis nogal avontuurlik om soms daarsonder klaar te kom. Ons het byvoorbeeld ‘n mikrogolfoond aan boord, maar dit word glad nie gebruik nie. Al die kookwerk is op ‘n 2 plaat gasstoof gekook. En die sterre-navigasie is nog ‘n aspek. Vir hierdie lang reis is die stuuroutomaat ‘n belangrike komponent as gevolg van die groot afstand en lang tydsduur van die reis. Op kort reise is dit waarskynlik ‘n luukse waarsonder mens kan klaarkom.

Jy kan ‘n baie interessante tyd belewe deur bietjie te dink voor jy nog wereldsgoed koop waarsonder jy kan klaarkom.

Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12