Goeie navigasie en ons kruis die ewenaar

2011-12-23 21h00
Vandag se mylpaal is noodwendig die oorsteek van die ewenaar. Ons het Renier se navigasie-lesse onderbreek om dit met ‘n bier te vier. Ons het selfs ‘n foto geneem van die geselligheid.

Ek het begin agterkom van een van die meganismes waarmee ‘n mens se dae op die reis begin deurmekaar raak en jy tred verloor met die tyd en die almanak.

Dis nou al die derde skof wat ek vandag werk en die tweede keer wat ek opstaan na ‘n slapie. Hierdie slapie was nou net twee ure, maar jou kop wil al hê dit moet die volgende dag wees. Daar is weliswaar ‘n les hierin: Moenie slapies tel om die almanak af te merk nie, jy gaan jou tyd vooruitloop. Of so iets.
So tussen die navigasie lesse en ‘n bier later, verwerk ek my stel lesings van vanoggend en kry ‘n 9 myl fout of daar rond op die oornag vordering. Die stel lesings vanmiddag, so vier en ‘n half ure later, is toe weer saam met Renier geneem. Dis nou sodat hy vertroue kan opbou in sy lesings en die verwerkings en plot van die resultate kan oefen. My stel lesings werk toe op ‘n potloodstrepie se dikte presies uit. Soms is die toeval vreemd, maar dit kom op ‘n geleë tyd! Drikus sal more my berekeninge nagaan.


Vandag kon jy regtig voel ons is in die trope. Buite waai die wind net koel genoeg om jou af te koel. Hier binne en in my kajuit is dit snikheet en bedompig warm. Mens sit amper in ‘n plas sweet hier in die salon. Selfs nou, halftien in die aand, is dit nog warm hier binne, maar die plas sweet is nie meer daar nie. Ons is nou al fluks aan’t vorder verby die Amasone-delta. As ek die kaart reg lees is die delta in die orde van ‘n duisend kilometer wyd. Dis nie duidelik op die see-kaart nie want die seekaart wys net die bevaarbare waters. En dis nogal groot, ‘n paar honderd seemyle stroomop. Maal met 1,852 om dit kilometer te kry en jy kry die idee van die enormiteit van hierde grootste rivier in die wereld.

Drikus het vandag die oond ingewy deur ‘n pampoen (butternut) botterskorsie in stukke te sny en dit te bak. Dit het ons saam met gebakte Dorado-filette geëet, met kous-kous vir die stysel. Het het die kous-kous met skoon seewater berei wat hy gekook het. Ons het besluit dit ‘n goeie idee, hoewel ek later besluit het ek sal dit met die helte verdun. As jy die water weer gaan weggooi, soos vir aartappels kook, dan gebruik ‘n mens skoon seewater. Ek dit moet gekook word want daar is lewende goed in seewater.

Dit was ook vandag wasdag. Die koue stort is nou lekker lou en mens wil sommer lank onder die water staan. Maar dis ook ons drinkwater, so jy werk maar spaarsaam daarmee. Ek sal more weer wasgoed was, bedoelende my beddegoed. Ek het nog ‘n skoon stel lakens en slope. Die wasgoed was ek sommer in seewater, dit voel goed genoeg met die handwaspoeier. Renier reken een van die dae kan ons twee keer per week in vars water stort, ons het genoeg oor.

Dis nogal iets om na uit te sien. Beide Drikus en Renier vertel van reise waar die disippline nie so goed was nie en die skipper die water moes rantsoneer. Ek hoop nie ek kom op so ‘n reis nie.

Verder sien ek uit om ‘n barbier te spreek iewers waar ons aan land kom. My hare is nou myle te lank vir die tropiese toestande waarin ons nou lewe, en my baard laat my regtig oud lyk. Ek sal darem ‘n foto neem, dis nie meer ‘n grizzly nie, maar nou grys. Ek sal soek vir skeergoed ook, daar behoort ‘n winkel op St Maarten te wees wat sulke goed smous, dis mos ‘n duty-free eiland.

Dit gaan snaaks voel om weer ander mense te sien. Ons is nou al meer as ‘n maand op pad en het laas op St Helena mense gesien. Teen die tyd wat ons by St Maarten aankom sal ons ‘n volle vier weke uit St Helena wees. Dan is dit Omie Vader Krismis Ziets tussen die vietse vakansieganger-lywe op St Maarten. Dit kan net snaaks wees!

Daar is blykbaar gemaklike internet-toegang, dan kan ek weer behoorlik kontak maat met die huismense. Ons gaan so medium besig wees met die boot se uitrusting en skoonmaak  maar sal darem vrye tyd ook hê. Ek het nodig om my sout-skurwe voete in seesand te kry.

Ek is nou amper klaar met die boek 'Slave species of God’. Die skrywer van die boek, Michael Tellinger , het ‘n interessante interpretasie van die ou geskrifte waaruit die Bybel ontstaan het, asook die interpretasie van die Sumeriese klei-tablette uot Mesopotamië en omstreke.

Sy interpretasie bied ‘n verklaring van die teenstrydighed en gapings in kontemporêre geloof en interpretasie van die ou geskifte. Hy voer aan dat daar eksterne wesens was wat die mense op aarde geskep het om hulle slawe te wees. Dit klink ongelooflik, maar kan ‘n geldige punt wees. Daar is nie regtig getuienis daarteen nie. Dit sal ‘n opskudding veroorsaak as hierdie wesens uit die ruimte die aarde weer besoek en dié keer alleenlik op die internasionale media rondpronk. ‘n Hele aantal godsdienste sal daar en dan verval. Dit mag nogal chaos veroorsaak!
Hier buite suis en stamp dit soos die boot voortbeur deur die water. Die see is nie meer so stamperig soos vroeër vandag nie, maar ons skud nog steeds so ‘n bietjie rond. En die see klop hard teen die onderkant van die dek tussen die rompe. Dis nogal ‘n steurende geluid, maar mens raak dit gewoond. Ek begin nou verstaan waar die argumente tussen enkelrompe en dubbelromp bote vandaan kom. Ek sal bietjie ‘n reis per enkelromp boot onderneem om genoeg ervaring te kry om self te kan oordeel. Ten minste weet ek die koppie koffie bly staan op die tafel sonder om die koffie uit te gooi op ‘n dubbelromp boot, self in vyf meter golwe.

Jy kan dit nie doen op ‘n kleinerige enkelromp boot nie. Ook nie sit en skryf by die tafel soos ek nou doen nie. En wanneer jy begin posisies plot sal jy jou speelgoed mooi onder beheer moet hê op ‘n enkelromp boot, anders vlieg dit die hele salon vol. Iets om in gedagte te hou. Maar ek sal steeds die sekstant saamneem, dit hou aan met werk.

Authored by Johan Zietsman
Last updated on 2012-12-12